Tuesday, July 08, 2025
Follow Us
මෙරට භාවිත වන භාෂා­වල වැද­ග­ත්කම දරු­වන්ට දැනෙන්න උග­න්වන ක්‍රම­වේද 2026 අර­ඹ­නවා- අගමැතිනී

මෙරට භාවිත වන භාෂා­වල වැද­ග­ත්කම දරු­වන්ට දැනෙන හා භාෂාව හුදෙක් විෂ­ය­කට එහා ගිය වැද­ග­ත්ක­ම­කින් ඉගැ­න්වීමේ ක්‍රම­වේද 2026 වසරේ සිට අර­ඹන නව අධ්‍යා­පන ප්‍රති­සං­ස්ක­රණ තුළ ඇතු­ළත්ව ඇතැයි අග්‍රා­මාත්‍ය හරිනි අම­ර­සූ­රිය මෙණෙ­විය පැව­සු­වාය.

අග්‍රා­මා­ත්‍ර­ව­රිය මෙසේ පැව­සුවේ ඊයේ (07) පද­නම් ආය­ත­නයේ පැවති රාජ්‍ය භාෂා සතිය සමාප්ති උත්ස­වය අම­ත­මිනි.

රාජ්‍ය භාෂා දිනය නිමි­ත්තෙන්, රාජ්‍ය භාෂා කොමි­ෂම මඟින් පාසල් මට්ට­මින් පැවැත්වූ නිර්මාණ තර­ගා­ව­ලියේ ජය­ග්‍රා­හ­ක­යන් සඳහා මෙහිදී සහ­තික පත්‍ර සහ ත්‍යාග ප්‍රදා­නය කිරීම ද සිදු විය.

එහිදී වැඩි­දු­ර­ටත් අද­හස් දැක්වූ අග්‍රා­මා­ත්‍ය­ව­රිය,

“භාෂාව කියන්නේ සර­ල­වම සන්නි­වේ­දන මාධ්‍ය­යක් කියලා කියන්න පුළු­වන්. නමුත් සංස්කෘ­තික, වාර්ගික සහ භාෂා­මය විවි­ධ­ත්ව­යන් තියෙන අපේ වගේ රටක, භාෂාව සන්නි­වේ­දන මාධ්‍ය­ය­කට වැඩි දෙයක් නියෝ­ජ­නය කර­නවා. ඒ වගේම මේ සතිය රාජ්‍ය භාෂා ප්‍රති­පත්ති පිළි­බ­ඳව අව­ධා­නය යොමු කරන හා එය පිළි­ගැ­නී­මට ලක්ක­රන සති­යක් පම­ණක් නොවෙයි. භාෂා­වක අන­න්‍ය­තාව, ගෞර­වය සහ සියලු ජන­තාව එක්ක­රන සාම­කාමී සමා­ජ­යක් ගොඩ­නැ­ඟීම වෙනු­වෙන් භාෂා­වට ඉටු කළ හැකි තීර­ණා­ත්මක කාර්ය­භා­රය වෙත අව­ධා­නය යොමු වුණු සති­යක්.

පොහො­සත් රටක්, ලස්සන ජීවි­ත­යක් කියන අපගේ ප්‍රති­පත්ති ප්‍රකා­ශ­යට අනුව සියලු පුර­වැ­සි­යන්ට අවශ්‍ය සේවා තම තමන්ගේ මවු භාෂා­වෙන් සිදු කර­ගැ­නී­මට හැකි වන පරිදි අපේ රටේ ජාතික භාෂා ප්‍රති­පත්ති ක්‍රියා­ත්මක විය යුතුයි කියන එකයි අපේ රජයේ ස්ථාව­රය. ඒ අයි­තිය සිය­ලුම ජන­තා­වට ලැබිය යුතුයි.

පසු­ගිය වසර ගණ­නා­වක් මුළුල්ලේ අප සියලු දෙනා අත්විඳි වේද­නා­කාරී ගැටු­ම්ව­ලින් පෑරුණු, අපේ හිත් සුව­පත් කොට, අප එකි­නෙකා අතර සංහි­ඳි­යා­වක් ඇති කිරීම වෙනු­වෙන් භාෂා­වට සුවි­ශාල කාර්ය­භා­ර­යක් කරන්න පුළු­ව­න්කම තියෙ­නවා. භාෂා­වට එකි­නෙ­කාගේ හද­වත් යා කරන පාල­මක් වෙන්න පුළු­වන්. භාෂා­වට සහ­ක­ම්ප­නය පෝෂ­ණය කරන සංවාද සහ සහ­ජී­ව­නය ඇති කිරී­මට අව­කාශ නිර්මා­ණය කරන්න පුළු­වන්. අප එකි­නෙකා අතර අන්‍යෝන්‍ය අව­බෝ­ධය ආරම්භ කර අප අතර ඇති අවි­ශ්වා­ස­යන් දුරු­කර රිදුණු සහ තුවාල වුණු හද­වත් සුව­පත් කර­න්නට භාෂා­වට පුළු­වන්.

පසු­ගිය කාල­යක් පුරා­වට රටක් විදි­හට අප අත්විඳි ගැටුම් හට­ගැ­නී­මට මූලික හේතු වුණේ දේශ­පා­ල­නික හා ආර්ථික අස­මා­නතා පම­ණක් නොවෙයි. විශේ­ෂ­යෙන් ම භාෂාව සහ සංස්කෘ­තික අන­න්‍ය­තාව බැහැර කිරීම නිසා, පිටමං කිරීම පිළි­බඳ ඇති කළ හැඟී­මත් ඒ තත්ත්වය ඇති වෙන්න දැඩිව බල­පෑවා.

උසා­විය, පොලී­සිය, අධ්‍යා­පන, රාජ්‍ය ආය­තන සහ රාජ්‍ය පරි­පා­ලන කට­යුතු ආදී බොහෝ ස්ථාන­වල තමන්ගේ භාෂා­වෙන් කට­යුතු කර­ගැ­නී­මට අව­ස්ථාව නැති බව යම් ජන­ව­ර්ග­ය­කට හැඟෙ­නවා නම්, එය හුදෙක් සේවා සැප­යීම පිළි­බඳ ප්‍රශ්න­යක් නොවෙයි. එවැනි අව­ස්ථා­වල ඒ ජන­තා­වට තමන් මේ රටට අයත් නොවන, පිට­ස්ත­ර­යන්ය යන හැඟීම නිතැ­තින්ම ඇති­වෙන්න පුළු­වන්. එනි­සාම භාෂා භාවි­තයේ දී සියලු ජන කොටස් වෙත සමාන අයි­ති­යක් සහ ගරු­ත්ව­යක් හිමි­විය යුතු බව තහ­වුරු කළ යුතුයි.

අපේ රටේ ආණ්ඩු­ක්‍රම ව්‍යව­ස්ථා­වෙන් සිංහල සහ දෙමළ භාෂා රාජ්‍ය භාෂා හැටි­ය­ටත් ඉංග්‍රීසි භාෂාව සම්බ­න්ධී­ක­රණ භාෂා­වක් විදි­හ­ටත් පිළි අර­ගෙන තියෙ­නවා. ඒ වගේම රාජ්‍ය භාෂා වෙනු­වෙන් ශක්ති­මත් නීති­මය පද­න­මක් සකස් වී තිබෙ­නවා. මේ නීති­මය පිළි­ගැ­නීම් අර්ථ­වත් වෙන්න නම් අපේ රටේ සිය­ලුම ප්‍රදේ­ශ­වල සහ ආය­තන හරහා එම භාෂා භාවි­තය ක්‍රියා­ත්මක වීම ශක්ති­මත්, ස්ථාවර සහ සාධා­රණ විය යුතුයි.

එවිට මේ රට විසින් රටේ සිය­ලුම ප්‍රජා­වන් සහ ඒ ප්‍රජා­වන්ගේ සෑම අන­න්‍ය­තා­වක්ම පිළි­ගනු ලබන බවට සහ­ති­ක­යක් වගේම, හැමෝම එක හා සමාන අයි­තීන් ඇති පුර­වැ­සි­යන්ය යන හැඟී­මක් සිය­ලුම ජන­තාව තුළ ඇති­වෙ­නවා. සිංහල සහ දෙමළ සිසුන්ට එකි­නෙ­කාගේ භාෂා­වන් ඉගෙ­න­ගත හැකි පාස­ලක්, රෝගි­ය­කුට තමන්ගේ රෝග ලක්ෂණ තමන්ට වඩාත්ම සුව­ප­හසු භාෂා­වෙන් විස්තර කළ හැකි සහ ගෞර­ව­යෙන් සැල­කුම් ලැබිය හැකි රෝහ­ලක්, පුර­වැ­සි­යාට තේරෙන භාෂා­වෙන් යුක්තිය පසි­ඳ­ලන අධි­ක­රණ පද්ධ­ති­යක් ඇති කළ යුතු වෙනවා.

මේවා සුපිරි පහ­සු­කම් නොවෙයි, සංහි­ඳි­යා­වෙන් යුතු සමා­ජ­යක ප්‍රායෝ­ගි­කව තිබිය යුතු සාමාන්‍ය තත්ත්ව­යන්.

2026 වසරේ සිට ඇරැ­ඹෙන නව අධ්‍යා­පන ප්‍රති­සං­ස්ක­රණ තුළ මෙරට සෑම භාෂා­ව­කම වැද­ග­ත්කම දරු­වන්ට වඩාත් දැනෙන විදි­හට වගේම, භාෂාව හුදෙක් විෂ­ය­කට එහා ගිය වැද­ග­ත්ක­ම­කින් ඉගැ­න්වීමේ ක්‍රම­වේද ඇතු­ළත් කරලා තියෙන්නෙ ඒ නිසා­මයි. ඒ වගේම විශේ­ෂ­යෙන්ම දිව­යින පුරා ද්වී භාෂා හා ත්‍රිභාෂා අධ්‍යා­ප­නය ලබා­දී­ම­ටත්, රාජ්‍ය භාෂා ප්‍රති­ප­ත්තිය ප්‍රව­ර්ධ­නය කිරී­ම­ටත් කට­යුතු කරන රජයේ සහ අනෙ­කුත් සමාජ ක්‍රියා­කා­රීන්ගේ උත්සා­හ­යන් අගය කර­න්නත් මේක අව­ස්ථා­වක් කර­ගන්න කැමැ­තියි.

භාෂාව බෙදුම් රේඛා­වක් ඇති කරන මාධ්‍යක් වෙනු­වට, විවි­ධ­ත්ව­යෙන් යුක්ත සියලු දෙනා එකතු කරන සමාන පොදු අව­කා­ශ­යක් ගොඩ­න­ඟන මාධ්‍යක් කර­ගන්න අපි සියලු දෙනාම උත්සාහ කරමු.

අධි­ක­රණ සහ ජාතික ඒකා­බ­ද්ධතා අමාත්‍ය හර්ෂණ නානා­ය­ක්කාර මහතා,

සිය­ලුම ජන කොටස් සඳහා සමා­නා­ත්ම­තාව, ගෞර­වය සහ යුක්තිය සඳහා අපගේ නොසැ­ලෙන කැප­වීම තහ­වුරු කළ යුතුයි. භාෂාව තාක්ෂ­ණික කාර­ණ­යක් නොවෙයි. ඒ වගේම සන්නි­වේ­දන මාධ්‍ය­ය­කට වඩා වැඩි තේරු­මක් භාෂාව මඟින් නිරූ­ප­ණය වෙනවා. භාෂාව කියන්නේ පුද්ග­ල­ය­කුගේ අන­න්‍ය­තාවේ හද­ව­තයි. ඒ වගේම මත­කයේ හඬයි. ගෞර­වයේ රිද්ම­යයි. චින්ත­නයේ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්ප­යයි. අපගේ රට දිහා බැලු­වම යුක්තිය, සංහි­ඳි­යාව සහ රාජ්‍යයේ සුජා­ත­භා­වයේ ලිට්මස් පරී­ක්ෂාව විදි­හ­ටත් භාෂාව හඳු­න්වන්න පුළු­වන්.

භාෂාව ගැඹුරු චිත්ත­වේ­ගීය කාර­ණා­වක්. කෙන­කුට තමන්ට සමී­ප­තම භාෂා­වෙන් අද­හස් ප්‍රකාශ කිරී­මට හෝ ඇසී­මට ඇති අවස්ථා නැති නම් එයින් ඇඟ­වෙන්නේ එම සමා­ජයේ මනු­ෂ්‍ය­ත්වය ප්‍රති­ක්ෂේප කිරී­මක්. යටි­තල පහ­සු­කම් ලබා­දී­මෙන් හෝ සටන් පාඨ හරහා පම­ණක් ජාතික ඒකා­බ­ද්ධ­තා­වය සාක්ෂාත් කර­ගත නොහැකි වන්නේ මේ නිසයි. ජාතීන් අතර සංහි­ඳි­යාව ඇති වන්නේ භාෂා ප්‍රති­පත්ති, භාවි­ත­යන් බවට පත්කි­රී­මෙන්.

අපගේ ඉති­හා­සය දිහා හැරිලා බැලු­වම, භාෂා අයි­ති­වා­සි­ක­ම්ව­ලට ගරු කිරී­මට අපො­හො­සත් වීම කුඩා වැරැ­ද්දක් නොවන බව අප කිසි විටෙ­කත් අම­තක නොකළ යුතුයි. එය විශාල අසා­ධා­ර­ණ­යක් ඇති කළා පම­ණක් නොවෙයි, ජාතීන් අතර අවි­ශ්වා­සය, අස­ම­ගිය සහ අව­සා­නයේ ආයුධ සන්නද්ධ ගැටු­ම­කට පවා දායක වූ සංසි­ද්ධි­යක් වුණා. මේ පාඩම හරි­යට ඉගෙන ගත්තේ නැත්නම් ඉති­හා­සය පුන­රා­ව­ර්ත­නය වීම අනි­වා­ර්ය­යයි. ඒ නිසා එය අප නැවත නොකළ යුතු උගත් පාඩ­මක් විදි­හට සැබෑ ගැඹු­ර­කින් වට­හා­ගෙන කට­යුතු කළ යුතුයි. මේ අර්ථ­යෙන් භාෂාව සාමය සඳහා වූ සිතු­වි­ල්ලක් පම­ණක් නොවේ. සාමයේ පද­නම භාෂා­වයි.

සමා­නා­ත්ම­තාව නොමැ­තිව කල්ප­ව­තින සාම­යක් තිබිය නොහැ­කියි. රාජ්‍යය තම ජන­තා­වගේ භාෂා­වට ගරු කිරී­මට අපො­හො­සත් වුව­හොත් සමා­නා­ත්ම­තා­වක් ඇති වන්නේ නැහැ. අපි ඒක තේරුම් ගෙන අවශ්‍ය ක්‍රියා­මාර්ග ගනි­මින් සිටි­නවා. භාෂා අයි­තීන් සම්බ­න්ධව නීති­මය පිළි­ගැ­නීම පම­ණක් ප්‍රමා­ණ­වත් නැහැ. කඩ­දාසි මත ඇති අයි­ති­වා­සි­කම් ජන­තා­වගේ ජීවි­ත­වල යථා­ර්ථ­යන් බවට පත්විය යුතුයි.

සිය­ලුම ආය­තන හරහා රාජ්‍ය භාෂා දෙකෙන්ම ජන­තා­වට තමන්ගේ කට­යුතු කර­ගැ­නීමේ ප්‍රවේ­ශය සහ­තික කිරීම, භාෂා අයි­ති­වා­සි­කම් වර­ප්‍ර­සා­ද­යක් ලෙස නොව මූලික අයි­ති­වා­සි­ක­මක් ලෙස සහ­තික කිරීම, සිය­ලුම රාජ්‍ය ආය­ත­න­වල වග­වීමේ යන්ත්‍ර­ණ­යන් හා ජාතික භාෂා ප්‍රති­ප­ත්තිය ශක්ති­මත් කිරීම, ජාතික සම­ගිය සහ සංහි­ඳි­යාව සඳහා භාෂා යුක්තිය රිදුණු හද­වත් සුව­පත් කිරීමේ කුලු­නක් බවට පත්වන බවට සහ­තික කිරීම සහ අපගේ තරු­ණ­යන්ට සහ රාජ්‍ය සේව­ක­යන්ට ද්විභාෂා සහ ත්‍රිභාෂා හැකි­යාව ලබා­ගැ­නීම බරක් ලෙස නොව අන්‍යෝන්‍ය අව­බෝ­ධය සඳහා පාල­මක් ලෙස වැලඳ ගැනී­මට බල­ගැ­න්වීම වැනි ක්‍රියා­මා­ර්ග­ව­ලට අව­තීර්ණ වී සිටි­නවා.

අධි­ක­රණ සහ ජාතික ඒකා­බ­ද්ධතා නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය මුනීර් මුල­ෆ්ෆර්, අග්‍රා­මාත්‍ය ලේකම් ප්‍රදීප් සපු­තන්ත්‍රී, අධි­ක­රණ සහ ජාතික ඒකා­බ­ද්ධතා අමා­ත්‍යාංශ ලේකම් ජනා­ධි­පති නීතිඥ අයෙෂා ජින­සේන මෙණෙ­විය ඇතුළු පිරි­සක් මෙම අව­ස්ථා­වට එක් වූහ.